Voetzoen
maart 2020
In afwachting van het ontstaan van skôn plekskes in mijn directe omgeving, besluit ik uit te wijken. Terwijl regenvoorspellingen mijn weerapp blijven domineren, mijn vijver continue over blijft stromen en ik ook nog een song aan het instuderen ben waarin een schier eindeloze regen centraal lijkt te staan, zoek ik elders in de natuur naar skôn plekskes, maar dan wel gegarandeerd zónder regen. Tegenwoordig kan zelfs dát.
Enige dagen later geniet ik dan ook van een immense plantengroei naast een drabbig watertje, luister naar de verscheidenheid aan vogelgeluiden en zie een hagedisje wegschieten. Met een cappuccino zit ik op een vèrrèkkes skôn plekske en voel af en toe een drup in mijn nek. Ik kom tot rust en bemerk dat de vogels alle menselijke geluiden overstemmen, sterker nog, ze maken een schier oorverdovend kabaal. Ik raak er bijna ondersteboven van.
Ik zoek de toppen van de bomen af naar de oorzaken van dat vogelconcert maar weiger het dak te zien. Een grote, wat grijzige, vogel strijkt neer op een tak en tot mijn verbazing hangt hij even later ondersteboven. Dat moet een vleerhond zijn! Gefascineerd kijk ik hoe het diertje gracieus zijn vleugels opvouwt en dan stil hangt. Volkomen onverwacht zit ik plots vol in het zonnetje. Alle groen om mij heen lijkt van kleur te verschieten en mijn tijdelijk wereldje licht op. Ik heb niets meer te wensen en geniet alleen nog maar.
Niet lang daarna kan ik de opgedane energie goed gebruiken. De regen zal voorlopig nog niet de wijk nemen evenals het, inmiddels gearriveerde, coronavirus. Met het verstrijken van de dagen wordt meer en meer duidelijk dat ook dát virus nauwelijks onder controle is te houden. Vooralsnog waren er in mijn huis echter andere virussen rond, maar daarom nog niet minder ernstig. Mijn kind maakt onverwacht kennis met het onvervalste influenzavirus en dat valt behoorlijk tegen. Amper koortsvrij ziet ‘kind’ zich alweer stevig aan het werk, maar wordt andermaal genadeloos teruggefloten. Mijn huisdier kampt met een, niet nader gedefinieerd, ander virus. In ieder geval wil hij met de nodige spoed, zijn, eveneens niet meer te definiëren, behoefte doen. Kortom, hij is zo ziek als een hond maar kan zijn. Mijn energie vervliegt net zo snel als de hoop dat ik een corona infectie kan vermijden, uiteindelijk dan. Ik wil deze infectie het liefst zo lang mogelijk van mijn lijf houden. Met wat geluk, wijsheid en wat aanpassing zou dat toch moeten lukken. In dat kader wil ik u dan ook graag wijzen op de voetzoen, die ik warm aanbeveel.
https://www.instagram.com/p/B9JYjFGglM6/
En, heren, als u een dame wilt zoenen doe dat dan met de nodige tederheid. Een dame kan het echt niet waarderen om ondersteboven te raken van uw stevige zoen, letterlijk dan.
Intussen, corona vermijdend en griep ontwijkend, kijk ik vanuit mijn raam naar mijn opschietende bieslook en de teer ogende winterviooltjes, een skôn plekske, ondanks de regen, die nog steeds in stromen neerdaalt uit een grijze hemel.
---------------------------------
Wat het zoenen betreft, er blijven natuurlijk altijd keuzes....
Oenzoen
Ik kan er niets aan doen
Ik voel me een oen
Niet omdat ik niet zoen
Maar niet weet hoe te doen
Met elleboog of schoen
gHein