Leve de lente
februari 2020
Op 16 februari werd was ‘Dennis’ in aantocht en alvorens chaos te creëren, voerde hij warme lucht met zich mee. Het werd hier zowaar een aangename 16 graden. Daarmee, vernam ik uit het nieuws, was het lente. Overigens had ik een week of twee eerder al het eerste jonge groen gespot in het bos en in mijn tuin.
De eerste skôn lenteplekskes waren reeds ontstaan. Even voorbijgaand aan de oorzaak van dit, veel te vroege, gebeuren, word ik er blij van. Ik ben een lentekind en ik begin in november al reikhalzend uit te zien naar de lente met zijn duizend tinten groen en de eerste zonnewarmte.
Terwijl ‘Dennis’ met toenemend geweld voorbij raast, dwalen mijn gedachten, maar dan een stuk langzamer, weg. De laatste hoop is nu wel vervlogen dat ‘de Tocht der Tochten’ van het noorden zal doorgaan. Wederom ook dit jaar niet, net als de voorbije jaren. Het zuiden maakt zich, met des te meer vertrouwen, op voor hun Tocht der Tochten. Ook door deze deelnemers is er al veel werk verzet in de, inmiddels niet meer te tellen, vrije uren. Alleen ‘Ellen’ zou dit festijn nog af kunnen blazen. ‘Dennis’ heeft inmiddels een chaos in mijn tuin achtergelaten, bestaande uit dorre blaadjes en afgeknakte stengels. Binnenkort zal het overigens ook in mijn straat een chaos zijn, maar dan nog veel onwerkelijker. Er moet danig geherstructureerd worden. De boom voor mijn huis heeft als eerste het veld moeten ruimen, zodat ik vast aan het idee kan wennen. Dat lukt nog niet zo erg overigens. Na verloop van tijd komt de opbouw natuurlijk en uiteindelijk zal ik gelukkig zijn met het resultaat en een andere boom voor mijn huis, die beter kan gedijen dan de vorige. Ook in mijn tuin zal de orde weerkeren, na de nodige uurtjes werk. Dank zij het afgewaaide blad zijn nu in ieder geval de verse knoppen van de hortensia beter zichtbaar.
Tulpenbollen, in december gekregen en nog snel geplant, maken al een behoorlijke groeispurt door. Binnenkort zal dat een nieuw skôn plekske zijn. Een mooi vooruitzicht.
...................................
Tja, en de Tocht der Tochten? Hein verwoordde dat treffend in zijn gedicht
LENTEWIND
Een nieuwe lente
Een nieuw geluid
De vogels dialogen
De knoppen lopen uit
De duiven koeren
En zien de boeren
Richting Haagse velden toeren
De winden stoten waaien
De Vastenavond naar de haaien?
De Tocht der Tochten
In ons Zuiden
Zal weldra hier de klokken luiden
...........
Helaas,...het is de noodklok die nu luidt
Jan de Wind blaast het festijn
Der Tochten uit.
gHein